Podstawa prawna:

 

• Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz.U. z 2017 r. poz. 59 ze zm.).

 

Cele procedury:

 

• osiągnięcie celów wychowania przedszkolnego określonych w podstawie programowej, w szczególności w zakresie budowania u wychowanków systemu wartości i wzmacniania orientacji w tym, co dobre, a co złe, w zakresie kształtowania u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach oraz w zakresie rozwijania umiejętności społecznych, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi,
• eliminowanie agresji jako zagrożenia dla bezpieczeństwa wychowanków korzystających ze świadczeń przedszkola,
• usprawnienie i zwiększenie skuteczności oddziaływań wychowawczych wobec dzieci wykazujących objawy zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
• uświadomienie rodzicom dziecka ich roli w procesie wychowawczym i wypracowanie metod współpracy pomiędzy przedszkolem a rodzicami w pokonywaniu trudności wychowawczych,
• zapobieganie zachowaniom niepożądanym wychowanków, w szczególności o charakterze powtarzalnym,
• wskazanie działań zapobiegawczych (profilaktycznych) oraz naprawczych (korekcyjnych) w stosunku do zachowań dzieci sprawiających trudności wychowawcze.

 

I. Reguły postępowania doraźnego wobec przejawów agresji

 

1. Zarówno każdy nauczyciel, jak i inny pracownik przedszkola zobowiązany jest do przeciwstawiania się przejawom agresji ze strony wychowanków.
2. Podejmując interwencję wobec agresywnego dziecka, należy dążyć do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim wychowankom, a także sobie.
3. Reakcja wobec przejawów agresji powinna być adekwatna do skali zagrożenia spowodowanego agresją, jak również do okoliczności zdarzenia, wieku i stopnia rozwoju sprawcy.
4. Podejmując interwencję wobec agresywnego dziecka, należy powstrzymać się od przejawiania w stosunku do niego agresji fizycznej i słownej (nie należy: obrażać dziecka, zawstydzać go ani oceniać; ocenie podlega zachowanie, a nie osoba). Reakcja powinna być stanowcza, a przekaz słowny prosty i jasny

1. Zatrzymanie dziecka agresywnego – jednoznacznym, głośnym poleceniem STOP, ewentualne użycie chwytu holdingu– przytrzymanie rąk i nóg dziecka, posadzenie go na swoich kolanach plecami do siebie by nie nawiązywać kontaktu wzrokowego. Jednoczesne i niezwłoczne wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za wezwanie pomocy – do tego celu wyznacza się drugą osobę dorosłą, w przypadku  braku drugiej osoby dorosłej  wyznacza się dziecko używając jasnego polecenia - XYZ otwórz drzwi i głośno zawołaj „pomocy…”
2. Jak najszybsze odizolowanie pozostałych dzieci od agresywnej osoby np. posadzenie przy stoliku/na dywanie  jednoznacznym, głośnym poleceniem – wszyscy siadają do stolika/wszyscy siadają na dywan.
3. Po zjawieniu się osoby dorosłej do pomocy – jeden dorosły zajmuje się pozostałymi dziećmi, a nauczyciel-wychowawca najlepiej w asyście innego dorosłego dzieckiem agresywnym.
4. W przypadku wybuchu bardzo dużej agresji, a także silnej autoagresji należy wezwać pogotowie i rodziców.
5. Odizolowanie agresywnego dziecka od bodźców – wyprowadzenie go z sali do pomieszczenia cichego, w przypadku braku możliwości wyjścia, zapewnienie bezpieczeństwa i wyciszenia dziecka (usiądź, odpocznij, stop..) ew dalsze jego przytrzymanie chwytem holdingu do wyciszenia.
6. Jednoczesne opanowanie i wyciszenie emocji u pozostałych dzieci przez drugą osobę dorosłą - zapewnienie bezpieczeństwa, ciche zajęcia przy stoliku, na dywanie, albo wyprowadzenie dzieci do innego pomieszczenia – na hol.
7. Po uspokojeniu oddechu, opanowaniu emocji agresywnego dziecka, rozmowa z dzieckiem, krótkie słowne przedstawienie faktów z wydarzenia i poniesienie naturalnej konsekwencji – XYZ rzuciłeś krzesłem, zerwałeś karnisz, przewróciłeś szafkę, najpierw musimy uporządkować sale.
8. W czasie sprzątania bądź zaraz po nim rozmowa z dzieckiem o wydarzeniu i zadośćuczynieniu (gdy zostało skrzywdzone inne dziecko) – czy wiesz co się stało? Jak się czułeś? Co spowodowało twój gniew? Jak myślisz jak się czuły dzieci?  Co możesz zrobić by to naprawić?
1. Zorganizowanie wspólnej rozmowy z wszystkimi dziećmi, przedstawienie im faktów, bez oceniania, rozmowa o uczuciach i emocjach. Jednoznaczne zamknięcie tematu.
10. Rozmowa z rodzicem, przedstawienie mu sytuacji, odnotowanie zdarzenia w karcie konsultacji potwierdzone podpisem rodzica

5. Użycie siły fizycznej jako środka przymusu jest ostatecznością w przypadku konieczności powstrzymania dziecka przed zadaniem ciosu innej osobie, w celu rozdzielenia bijących się dzieci czy pozbawienia dziecka niebezpiecznego przedmiotu, jeśli odmawia ono jego dobrowolnego oddania
6. Działaniom skierowanym na usunięcie bezpośredniego zagrożenia powinna towarzyszyć próba wyciszenia dziecka poprzez rozmowę, odwrócenie jego uwagi itp.
7. Wychowankowie, przeciwko którym skierowana była agresja, powinni zostać otoczeni opieką, a w razie doznania przez nich krzywdy powinna im zostać udzielona pomoc.
8. Osoba podejmująca interwencję, niebędąca wychowawcą grupy, do której uczęszcza agresywny wychowanek, informuje o zdarzeniu wychowawcę.

 

II. Reguły postępowania systemowego wobec dziecka sprawiającego trudności wychowawcze i przejawiającego agresję

 

1. Wychowawca grupy w ramach działań profilaktycznych omawia z rodzicami wszystkich dzieci wzajemne relacje między przedszkolem a środowiskiem rodzinnym dziecka, obowiązki w zakresie współdziałania w procesie wychowawczym oraz zakres odpowiedzialności za zachowanie dziecka.
2. Nauczyciel podejmuje działania wychowawcze zmierzające do eliminacji trudności i rozwiązywania problemów dziecka.
3. W przypadku powtarzających się przejawów agresji i innych zachowań powodujących trudności wychowawcze nauczyciel przeprowadza z rodzicami dziecka rozmowę, w której omawia problem. Informuje ich o dotychczas podjętych działaniach ukierunkowanych na korekcję niepożądanych zachowań dziecka oraz o zaplanowanych działaniach wychowawczych. Zobowiązuje rodziców do współpracy w realizacji przedstawionych czynności i wskazuje zadania możliwe do podjęcia w środowisku rodzinnym dziecka. Działania te nauczyciel dokumentuje notatką służbową.
4. Nauczyciele zobowiązani są do wspomagania rodziców w pracy wychowawczej z dzieckiem, m.in. poprzez doradztwo w zakresie dobrych praktyk wychowawczych, wskazanie odpowiedniej literatury, proponowanie odpowiednich zabaw i ćwiczeń do realizacji w środowisku rodzinnym, przekazanie informacji o instytucjach wspomagających rodzinę.
5. Wychowawca dziecka sprawiającego trudności wychowawcze podejmuje działania w celu organizacji dla niego oraz ewentualnie także dla jego rodziców form pomocy psychologiczno-pedagogicznej zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.
6. W przypadku nieskuteczności działań podejmowanych przez wychowawcę nauczyciel przedstawia problem „trudnego dziecka” na radzie pedagogicznej.
7. W razie niemożliwości przezwyciężenia trudności wychowawczych, wynikającej z braku współpracy ze strony rodziców dziecka lub z innych zaniedbań obowiązków rodzicielskich, rada pedagogiczna rozważa poinformowanie o sytuacji sądu rodzinnego.

 

Wprowadza się z dniem 13 września 2022r.